Lady Helena wstała tymczasem i poprowadziła panie do salonu, Lysander zaś wskazał ręką, by lord Fabian i Giles usiedli koło niego, i zaprosił ich na kieliszek porto. Timson postawił właśnie na stoliku butelkę i wyszedł.

- Tak, chętnie. Proszę sobie również nalać, wygląda pani na zmęczoną. - Znowu wymykają się jej te niesforne złote loki, zauważył.
Mark postanowił nie budzić Alli i sam zająć się śniadaniem małej.
Zaśmiała się.
- Już prawie za kwadrans jedenasta - rzekł Lysander zerkając na zegar na ratuszu. - Mark pewnie wybiera się właśnie do „Korony”, jeśli już go tam nie ma.
drzwi. Zdążył je za sobą zatrzasnąć na moment przed
- Dobrze, Glorio. - Matka skinęła głową i wróciła do sypialni. Jej spokój przerażał teraz Glorię bardziej niż histeria. - Odmówię różaniec.
Mark westchnął. CzyŜby minęły juŜ trzy miesiące? Gdy przyleciał po nią do
6
świecie poŜądana. I jeszcze bardziej poŜądana poczuła się, gdy ogarnął ją ramionami,
- Teksańscy hodowcy bydła traktują ją nareszcie powaŜnie?
przyjemnością - uśmiechnęła się. - Myślę, że na parę godzin
dziewczynę w stronę schodów. - To naprawdę fajne
Ja specjalnie wrócę wcześniej do domu, by zająć się w tym
- A powinienem, Glorio? - Popatrzył na nią przez ramię. - Powinienem był ci zaufać?

mi.
upiera.
towarzystwie.
- Nieprawda. A dzięki komu zostaniesz lady Kilcairn? Na pewno nie dzięki pannie
Jego język nie ustawał w intensywnych pieszczotach, więc zagryzła wargi, by nie krzyczeć z rozkoszy, co mogłoby zwrócić uwagę służby hotelowej. Przez chwilę dziwiła się, że mogła pozwolić na to zupełnie obcemu człowiekowi. Po chwili jednak przestała myśleć o czymkolwiek. Bryce okazał się wymarzonym kochankiem. Kiedy uniósł jej nogę i oparł na swoim ramieniu, poddała się rozkoszy. Osunęła się na podłogę, by znaleźć się między jego udami.
- Skarbie? - Ojciec wziął ją pod brodę i
przytrafiło? Miałaś wypadek?
tonem.
Nic z tego. Lucien Balfour ożeni się z Rose i koniec. Już ona nie pozwoli, żeby
Wprowadził ją do niewielkiego salonu. W głębi stała Rose w towarzystwie lorda
- Pan pierwszy.
Stanęła w progu, łykając łzy rozczarowania. Matka ją uprzedziła, nie traciła czasu. Najwyraźniej opowiedziała już wszystko, bowiem ojciec wyglądał tak, jakby raptem postarzał się o dziesięć lat.
wracał na swoją zwykłą orbitę. Dopiero teraz zdała sobie sprawę, że i Santos drży.
Zerwał się na równe nogi.
- Ty też powinnaś zostać, Lex - rozległ się tuż za nią głos Victorii Fontaine. - Pani i